“วินัย”
ก่อให้เกิด “ทีมสปิริต”
ฟุตบอลคือกีฬาที่เล่นกันเป็นทีม ผลของการแข่งขันไม่ว่าจะแพ้หรือชนะในแต่ละนัดนั้นไม่ใช่เป็นของใครคนใดคนหนึ่ง หากแต่เป็นผลงานร่วมกันของสมาชิกในทีมทุกคน
แต่การที่จะได้มาซึ่งความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนั้น ต้องเริ่มมาจากความเท่าเทียมกันก่อนนะครับ ในที่นี้หมายถึงผู้เล่นทุกคนต้องอยู่ในมาตรฐานเดียวกัน ซ้อม ซ้อมด้วยกัน เหนื่อย เหนื่อยด้วยกัน และอยู่ภายใต้กฎระเบียบที่ปฏิบัติอย่างเสมอภาคกัน เริ่มซ้อมพร้อมกัน เลิกก็ต้องเลิกพร้อมกัน ไม่มีใครได้รับอภิสิทธิ์ใดๆทั้งสิ้น ต่อให้ให้เป็นผู้เล่น “ตัวเก่ง” ของทีมก็ตาม
การที่ผู้เล่นทุกคนอยู่ในระเบียบวินัยอันเดียวกันนั้น จะส่งผลถึงการเล่นในสนามด้วยนะครับ โดยเฉพาะในทีมที่โค้ชทำทีมอย่างมีระบบ หากมีผู้เล่นคนใดคนหนึ่งเกิดแหกระบบที่โค้ชได้วางเอาไว้ นั่นหมายถึงแผนการที่วางเอาไว้ก็จะไม่เป็นไปตามนั้น และย่อมส่งผลต่อตำแหน่งอื่นๆและรูปเกมด้วยแน่นอน ผู้เล่นแบบนี้แหละครับที่เรียกว่าเล่น “ไม่เข้าระบบ” ตัวอย่างในระดับโลกก็มีให้เห็น อย่างครั้งหนึ่งที่ ดาวิด ชิโนล่า ถูกปฏิเสธเรียกตัวเข้าสู่ทีมชาติฝรั่งเศส ด้วยเหตุผลที่เล่นไม่เข้าระบบ หรือแม้แต่ พอล แกสคอยน์ เองก็เคยโดนมาแล้วเหมือนกัน
ผู้เล่นที่เป็น "ซุปเปอร์สตาร์" ตัวจริงนั้น มักจะเป็นผู้เล่นที่มีระเบียบวินัยสูงมาก ทั้งระเบียบวินัยในทีมและวินัยในตัวเอง หาใช่แค่การมีความสามารถสูงแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น หากแต่ยังต้องได้รับการยอมรับจากเพื่อนร่วมทีมและโค้ชด้วย ขณะเดียวกันตัวเองก็ให้ความเคารพต่อเพื่อนร่วมทีมและโค้ชด้วยเช่นกัน
เมื่อไรก็ตามที่ “วินัย” ของทีมนั้นหย่อนยานประเภท คนซ้อมไม่ได้ลง คนลงไม่ได้ซ้อม บรรยากาศในทีมก็จะเสียไปทันที ผมเห็นทีมพังเพราะเหตุนี้มานักต่อนัก ในทางตรงข้ามหาก “วินัย” ของทีมเคร่งครัด การแข่งขันของผู้เล่นในทีมนั้นก็จะสูงตามไปด้วยเช่นกัน เพราะทุกคนย่อมได้รับโอกาสเหมือนๆกัน ขึ้นอยู่กับว่า ณ ตอนนั้นใครดีกว่า สุดท้าย “เป้าหมาย” ของทีมก็จะเกิด ทุกคนจะมุ่งไปสู่ความสำเร็จอันเดียวกันและนั่นคือที่มาของ “ทีมสปิริต” เหมือนอย่างที่วันนี้ทีมเล็กๆที่เปี่ยมไปด้วย “สปิริต” ได้ก้าวไปเป็นแชมป์ในลีกอังกฤษทำให้เห็นกันแล้วยังไงล่ะครับ
ฟุตบอลคือกีฬาที่เล่นกันเป็นทีม ผลของการแข่งขันไม่ว่าจะแพ้หรือชนะในแต่ละนัดนั้นไม่ใช่เป็นของใครคนใดคนหนึ่ง หากแต่เป็นผลงานร่วมกันของสมาชิกในทีมทุกคน
แต่การที่จะได้มาซึ่งความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนั้น ต้องเริ่มมาจากความเท่าเทียมกันก่อนนะครับ ในที่นี้หมายถึงผู้เล่นทุกคนต้องอยู่ในมาตรฐานเดียวกัน ซ้อม ซ้อมด้วยกัน เหนื่อย เหนื่อยด้วยกัน และอยู่ภายใต้กฎระเบียบที่ปฏิบัติอย่างเสมอภาคกัน เริ่มซ้อมพร้อมกัน เลิกก็ต้องเลิกพร้อมกัน ไม่มีใครได้รับอภิสิทธิ์ใดๆทั้งสิ้น ต่อให้ให้เป็นผู้เล่น “ตัวเก่ง” ของทีมก็ตาม
การที่ผู้เล่นทุกคนอยู่ในระเบียบวินัยอันเดียวกันนั้น จะส่งผลถึงการเล่นในสนามด้วยนะครับ โดยเฉพาะในทีมที่โค้ชทำทีมอย่างมีระบบ หากมีผู้เล่นคนใดคนหนึ่งเกิดแหกระบบที่โค้ชได้วางเอาไว้ นั่นหมายถึงแผนการที่วางเอาไว้ก็จะไม่เป็นไปตามนั้น และย่อมส่งผลต่อตำแหน่งอื่นๆและรูปเกมด้วยแน่นอน ผู้เล่นแบบนี้แหละครับที่เรียกว่าเล่น “ไม่เข้าระบบ” ตัวอย่างในระดับโลกก็มีให้เห็น อย่างครั้งหนึ่งที่ ดาวิด ชิโนล่า ถูกปฏิเสธเรียกตัวเข้าสู่ทีมชาติฝรั่งเศส ด้วยเหตุผลที่เล่นไม่เข้าระบบ หรือแม้แต่ พอล แกสคอยน์ เองก็เคยโดนมาแล้วเหมือนกัน
ผู้เล่นที่เป็น "ซุปเปอร์สตาร์" ตัวจริงนั้น มักจะเป็นผู้เล่นที่มีระเบียบวินัยสูงมาก ทั้งระเบียบวินัยในทีมและวินัยในตัวเอง หาใช่แค่การมีความสามารถสูงแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น หากแต่ยังต้องได้รับการยอมรับจากเพื่อนร่วมทีมและโค้ชด้วย ขณะเดียวกันตัวเองก็ให้ความเคารพต่อเพื่อนร่วมทีมและโค้ชด้วยเช่นกัน
เมื่อไรก็ตามที่ “วินัย” ของทีมนั้นหย่อนยานประเภท คนซ้อมไม่ได้ลง คนลงไม่ได้ซ้อม บรรยากาศในทีมก็จะเสียไปทันที ผมเห็นทีมพังเพราะเหตุนี้มานักต่อนัก ในทางตรงข้ามหาก “วินัย” ของทีมเคร่งครัด การแข่งขันของผู้เล่นในทีมนั้นก็จะสูงตามไปด้วยเช่นกัน เพราะทุกคนย่อมได้รับโอกาสเหมือนๆกัน ขึ้นอยู่กับว่า ณ ตอนนั้นใครดีกว่า สุดท้าย “เป้าหมาย” ของทีมก็จะเกิด ทุกคนจะมุ่งไปสู่ความสำเร็จอันเดียวกันและนั่นคือที่มาของ “ทีมสปิริต” เหมือนอย่างที่วันนี้ทีมเล็กๆที่เปี่ยมไปด้วย “สปิริต” ได้ก้าวไปเป็นแชมป์ในลีกอังกฤษทำให้เห็นกันแล้วยังไงล่ะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น